Niemiecki czołg PzKpfw V Pantera był prawdobodobnie najlepszym czołgiem średnim okresu II wojny światowej. Uzbrojony w potężne działo kalibru 75mm mógł bez problemu
niszczyć czołgi alianckie z dystansu 1000m, natomiast jego najgroźniejsi i najliczniejsi przeciwnicy - radzieckie T34 - nie byli w stanie zniszczyć pantery z odległości większej niż 500m. Podobnie wyglądała sytuacja z amerykańskimi shermanami czy brytyjskimi cromwellami. Niemiecki czołg posiadał dobrze ukształtowane opancerzenie, zwiększające szanse jego przetrwania na polu walki, a wysoka jakość stali sprawiała, że pantera była odporna na trafienia.
Powstanie
Wóz wprowadzono do służby w 1943 roku, jako odpowiedź na radziecki czołg średni T-34. Pantera miała jednak lepsze działo i mocniejszy pancerz.
Podczas chrztu bojowego w bitwie pod Kurskiem Pantery wersji D zawiodły jednak z powodu licznych problemów technicznych. W bitwie utracono około 150 czołgów tego typu z użytych 204, zdecydowaną większość z powodu awarii napędu i silnika. Walki dowiodły jednak wysokiej jakości opancerzenia – tylko kilka pojazdów zostało zniszczonych trafieniami artylerii, a ani jedno bezpośrednie trafienie w płytę czołową kadłuba nie okazało się groźne. Po wyeliminowaniu wad fabrycznych Pantery szybko stały się groźnym przeciwnikiem dla radzieckich sił pancernych. Dopiero wprowadzenie przez Rosjan czołgu ciężkiego IS-2 oraz ciężkich dział pancernych dało szanse radzieckim czołgistom w starciu z Panterami.
